Жүргізушінің мінез-құлқы оның көлік жүргізу кезінде қаншалықты жиі алаңдатуына, демек, оның денсаулығына, мүмкін жол қозғалысына қатысушылардың өміріне қаншалықты жиі ұшырайтындығына тікелей байланысты.
Бұл зерттеуді Алабама университетінде жүргізген сарапшылар жүргізушіні абайсызда жүргізгендіктен байқаусызда жарақат алу санын талдады. Кейінірек белгілі болғандай, экспериментке қатысқан жүргізушілердің жартысына жуығы осыған байланысты апаттың қатысушылары болды.
Эксперимент барысында зерттеушілер екі жас тобына, 16-25 жас аралығындағы жасөспірімдерге және 55-тен 85 жасқа дейінгі қарт адамдарға үлкен назар аударды. Жүргізушілердің бұл санаты жол-көлік оқиғалары үшін басқаларға қарағанда көбірек жауап береді.
Көбінесе, рульге назар аудармау өз тәжірибесіне сенімді, сондай-ақ өте адал жүргізушілерге тән болды. «Тәуекел тобы» деп аталатын қатысушылар көбінесе кез-келген объектіге шоғырланған (тек тікелей қаралған және т.б.), сонымен қатар шамадан тыс импульсивтілікке, мазасыздық пен қозуға бейім болды.
Осыған қарамастан, әр түрлі топтардың қатысушылары сарапшыларға тән сипаттық белгілерді тапты, олар жол апаттарының себептерінің бірі болуы мүмкін. Мәселен, мысалы, жас жүргізушілер басқаларға қарағанда телефонмен сөйлесу және жазу, SMS хабарламаларын оқу сияқты мәселелерге көп көңіл бөлетін.
